Technologie ocieplania domu

Jednym z podstawowych elementów przy budowie domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może być nie tylko niedogrzanie pokoi pomimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które również mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak bardzo, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych kilka sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka poliuretanowa i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, wyróżniającą się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka szybko rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża i wypełnienia wszelkich zakamarków. To sprawia, że ta metoda izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony i zmniejsza ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa rodzaje: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną (niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Kiedy wyschnie jest bardzo twarda, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dostosowaniem do powierzchni, zalicza się w głównej mierze szybka aplikacja oraz wysoki poziom termicznej izolacji. Mimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, poziom wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim plusem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest także niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę świetnej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się i zwęgla, ale po odjęciu ognia samodzielnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w trakcie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji stosować specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplanie wełną

Wełna mineralna jest równie często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo właściwie ułożona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zwykle są to płyty, maty albo połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu albo kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. By powstała mata lub płyta, zebrany materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice i formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt szybko, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może prowadzić do powstawania pleśni i grzybów. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może być źle położona, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, przede wszystkim w trakcie jej nakładania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, aby była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla każdej z nich znajdą się właściwe zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy możliwość pochłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.