Ocieplanie pianką PUR

Jednym z najważniejszych elementów podczas budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może stać się oprócz niedogrzania pomieszczeń mimo innych źródeł grzewczych, które również mają swój koszt, a także występująca z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co w wyniku może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najchętniej wybieranych zaliczają się pianka poliuretanowa (PUR) i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w formie natrysku, pianka szybko rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża i zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To sprawia, że ta metoda izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony i usuwa ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Kiedy wyschnie jest bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do wchłaniania wody.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dopasowaniem do podłoża, zalicza się przede wszystkim szybka aplikacja i wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, stopień wodoszczelności w obu przypadkach jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym plusem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest też dobra jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR należy dodać przede wszystkim koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w pożarze topi się i zwęgla, a po odjęciu ognia samodzielnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do stosowania pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło i ma doskonałą przepuszczalność. Ponadto właściwie położona, będzie przez lata zachowywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zazwyczaj są to płyty, maty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. By powstała mata lub płyta, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice i nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą izolacyjność od skalnej, jednak obie mają wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też dodać, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt szybko, jednak jeśli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do powstawania grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może zostać źle położona, ponieważ trudniej wypełnić nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w czasie jej nakładania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, by była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR czy wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy ryzyko pochłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.