Prowadzenie księgowości w działalności gospodarczej

Księgowość obejmuje chronologiczne i systematyczne prowadzenie ksiąg rachunkowych na bazie dowodów księgowych. Poprzez wpisy do ewidencji księgowej przedsiębiorstwo w prosty sposób skontroluje finanse. Zapisywane są tam wszelkie wydarzenia finansowe firmy czego bazą są faktur i rachunków. Zapis wydarzeń gospodarczych daje wgląd w inwestycje, zakupy, sprzedaż, wypłaty pracowników, podatki oraz innych finansowych działań.

Natomiast rachunkowość zawiera nie tylko działania z zakresu księgowości. W rachunkowość wliczają się również rachunek kosztów, kalkulacja, planowanie i analiza kosztów oraz finansowa sprawozdawczość, więc szersze dane w dziale finansów działalności.

Prace księgowego wychodzą szerzej ponad tworzenie ksiąg rachunkowych. Oprócz tego księgowe w biurach rachunkowych podejmują się robienia zestawień sald i obrotów, oceny pasywów i aktywów oraz katalogowania i segregacji dokumentów działalności. Za sprawą księgowej, przedsiębiorstwo osiąga również nadzór nad prawidłowością rozliczeń z kontrahentami, rzetelną ewidencję wydarzeń finansowych oraz weryfikację dowodów księgowych. Księgowa przygotowuje również konieczne finansowe sprawozdania, a oprócz tego przesyła odpowiednie deklaracje ZUS oraz deklaracje podatkowe.

Jak biuro rachunkowe prowadzi księgowość

Księgowe mają możliwość prowadzenia księgowości na różne sposoby w zależności od formy, wielkości, charakteru oraz metod funkcjonowania organizacji.  Księgowe zwykle podpowiadają klientom dobrać najwłaściwszą dla nich firmy formę księgowania zgodnie z przepisami.

Księga Handlowa

Głównym wśród nich jest księga handlowa (pełna księgowość), którą regulują zasady zawarte w ustawie o rachunkowości. Pod terminem księgi handlowej kryje się najsilniej rozbudowana forma rozliczania. Jej celem jest wskazanie w dokładny sposób sytuacji finansowej działalności – jej gospodarności, rentowności oraz finansowej płynności.

Według ustawy o rachunkowości, księgę handlową muszą mieć:

• spółki handlowe – spółki w organizacji, kapitałowe, osobowe;
• osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne oraz spółki partnerskie, kiedy we wstecznym roku obrotowym ich przychody netto ze sprzedaży osiągnęły co najmniej równowartość 2.000.000 euro w w przeliczeniu na złotówki;
• organizacyjne jednostki tworzone na bazie prawa bankowego, przepisów związanych z papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych oraz zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, przepisów o działalności ubezpieczeniowej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych i przepisów w dziale emerytalnych funduszy, nie zważając na wielkość przychodów;
• województwa, powiaty, gminy oraz ich związki;
• organizacyjne jednostki bez osobowości prawnej, ale generujące przychód;
• fundacje i stowarzyszenia, także kiedy ich przychodem są tylko składki członkowskie;
• oddziały oraz przedstawiciele organizacji z zagranicy.

Działalności nieomówione wyżej, jeśli uzyskują na wykonanie zleconych zadań dotacje lub subwencje z budżetu, funduszów celowych lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego – od początku roku obrachunkowego, w jakim dotacje lub subwencje są im przydzielone.

Książka przychodów i rozchodów (KPiR) księga podatkowa

Innym sposobem prowadzenia księgowości jest księgowość w postaci KPiR – książki przychodów i rozchodów . Księgowa dodaje do niej wpisy przychodów i rozchodów, a na ich bazie księgowa może określić dochód, który podlega opodatkowaniu. Podstawą ustalającą reguły prowadzenia KPiR jest dla KPiR Rozporządzenie Ministra Finansów. W księgowości uproszczonej koszty mają obowiązek mieć informacje, które spośród nich są, a które nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Ponadto co miesiąc trzeba tworzyć zestawienie dochodów, kosztów i przychodów z rozdziałem na zwolnienia podatkowe. Ważna jest także ewidencja trwałych środków, pracowników oraz spis dochodów zwolnionych z podatku z poprzednich lat. Niepotrzebne są z kolei ewidencja operacji pieniężnych na przykład wyciągów bankowych.

Księgę przychodów i rozchodów mają obowiązek posiadać osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne oraz spółki partnerskie, jakich przychód wcześniejszego roku obrachunkowego nie równa się 2.000.000 euro w polskiej walucie.

Ryczałt ewidencjonowany

Kolejnym sposobem jest ryczałt, a więc uproszczona forma podatkowa, której stawki wahają się od 2% do 17%. W rozliczeniu na ryczałcie nie sprawdza się kosztów z tytułu uzyskania przychodów. Dlatego też firma nie musi prowadzić Księgi handlowej ani Książki Przychodów i Rozchodów. Zamiast tego konieczne jest tworzenie listy przychodów oraz ewidecji środków trwałych oraz wartości prawnych i niematerialnych oraz ewidencję wyposażenia – o ile je posiada.

Z rozliczenia na ryczałcie mają możliwość korzystania:

• osoby fizyczne generujące przychody z prowadzenia firmy
• pozyskane w spadku
• spółki cywilne, jeżeli jedynie wspólnikami są osoby fizyczne
• spółki cywilne osób fizycznych oraz działalności przekazanych w spadku
• spółki jawne, jeżeli jedynie wspólnikami są osoby fizyczne

Wytycznymi jest to, by przychody w poprzednim roku obrotowym nie przewyższyły limitu 2 mln euro, obliczonego według średniego kursu euro ustalanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy roboczy dzień października w poprzednim roku.